-
1 παρα-σείω
παρα-σείω (s. σείω), nebenher, daneben, an der Seite schütteln, τὰς χεῖρας, mit den Armen schlenkern, rudern, οἱ ϑέοντες ϑᾶττον ϑέουσι παρασείοντες τὰς χεῖρας, Arist. de inc. anim. 3; auch φεύγει παρασείσας, sc. χεῖρας, Theophr. char. 4; vgl. noch Machon bei Ath. VI, 243 f.
-
2 παρά-πηχυς
παρά-πηχυς, neben dem Ellenbogen; τὸ παράπηχυ, ein weites Frauenkleid mit purpurnem Saume an beiden Seiten, wie παρυφές; λαβοῠσα Κορίνϑιον παράπηχυ καινὸν λῄδιον, Machon bei Ath. XIII, 582 d; Poll. 4, 118. 120.
-
3 στραγγεύω
στραγγεύω (στράγγω), = στρέφω, drehen, winden, Phot. erkl. auch διαβάλλω. – Gew. im med. sich drehen und winden, zaudern, ἐγὼ δῆτ' ἐνϑαδὶ στραγγεύομαι, Ar. Ach. 126; τί ταῠτ' ἔχων στραγγεύομαι, Nubb. 132, Schol. πιέζομαι καὶ συνϑλίβομαι, βραδύνω, Machon bei Ath. XIII, 660 v. 60 στραγγευόμενον περὶ τὰς συμβολάς, Valck. wollte so auch Her. 3, 139 u. 4, 28 für στρατεύομαι schreiben. Vgl. στρεύγομαι.
-
4 στενο-χωρέω
στενο-χωρέω, eng sein od. werden, u. übertr., sich in der Enge, in Verlegenheit befinden; Machon bei Ath. XIII, 582 b; c. dat., Hippocr.; ἔν τινι, N. T.; – trans., in die Enge bringen, τοὺς ἀπαντῶντας, Luc. Nigr. 13; τὰς ὁδούς, Charit. 4, 7; πύλας, 9, 3; dah. pass. ἐστενοχωρημένος, Luc. Tox. 29; πλῆϑος στενοχωρούμενον, Charit. 3, 2; vgl. noch D. Sic. 20, 29.
-
5 στενο-χωρία
-
6 συγ-κατα-θλάω
συγ-κατα-θλάω (s. ϑλάω), zugleich zerbrechen, συγκατέϑλα τὸ ποτήριον, Machon bei Ath. VIII, 348 f.
-
7 σύν-αλμος
-
8 σορός
σορός (vgl. σωρός), ἡ, ein Behältniß, Gefäß, die Gebeine eines Verstorbenen darin zu sammeln u. aufzubewahren; ἃς δὲ καὶ ὀστέα νῶϊν ὁμὴ σορὸς ἀμφικαλύπτοι, Il. 23, 91, wo hinzugesetzt ist χρύσεος ἀμφιφορεύς, vgl. 243; Ar. Ach. 661 Lys. 600; Her. 2, 78 u. Sp., wie Plut. Num. 22 Luc. D. mort. 6, 3 rhet. praec. 24. – Komisch = ein alter Mann, ein altes Weib, Ar. Vesp. 1365, Machon bei Ath. XIII, 580 c, Ep. ad. 87 (XI, 425). – Wahrscheinlich ein Wort mit σωρός, ein Ort, wo Etwas angehäuft wird.
-
9 τύχη
τύχη, ἡ, das, was den Menschen trifft, Schicksal, Fügung, sowohl glückliches als unglückliches Ereigniß, dah. übh. Glück, Unglück; H. h. 10, 5; Theogn.; oft Pind.: τύχᾳ ϑεῶν P. 8, 53; τύχᾳ δαίμονος Ol. 8, 67; ἐπ' εὐμενεῖ τύχᾳ 14, 16; σὺν ϑεοῦ τύχᾳ N. 6, 25, u. sonst; πύργοις ἀπειλεῖ δείν', ἃ μὴ κραίνοι τύχη, Aesch. Spt. 408; ὡς ἕκαστος ἔσπασεν τύχης πάλον, Ag. 324; τὴν παροῦσαν ἀντλήσω τύχην, Prom. 375, u. oft; auch allein, Glück, Spt. 454 Ch. 136; τέϑνηκ' Ὀρέστης ἐξ ἀναγκαίας τύχης, Soph. El. 48, vgl. Ai. 480; πρὶν αἰσχρᾷ περιπεσεῖν τύχῃ τινί, Eur. Hec. 498; Her. 1, 119; auch im plur., u. oft ϑεία τύχη, göttliche Fügung, 3, 153; τύχη χρηστή, ἀγαϑή, 1, 119. – Oeffentliche Beschlüsse, Urkunden, Verträge u. dgl. pflegen mit der Formel ἀγαϑῇ τύχῃ eröffnet zu werden, quod felix faustumque sit, unser in Gottes Namen; Thuc. 4, 118; Xen. Cyr. 4, 5, 51 u. sonst; oft auf Inscr.; u. so τύχῃ ἀγαϑῇ ταῦτα ποιεῖτε Dem. 3, 18. – Im plur. Schicksale, Unglücksfälle, ταῖς σαῖς δὲ τύχαις, ἴσϑι, συναλγῶ, Aesch. Prom. 288, u. oft; selten vom Glück, Eum. 884; vgl. noch Eur. El. 301 Hel. 1157; Ar. Av. 1723; τύχαι καὶ συμφοραὶ παντοῖαι πίπτουσιν, Plat. Legg. IV, 709 a. – Ἀπὸ τύχης, von ungefähr, durch Zufall, Machon bei Ath. XIII, 580 b; vgl. Schäf. D. Hal. C. V. p. 146; auch κατὰ τύχην, Xen. Hell. 3, 4, 13. – S. auch nom. pr.
-
10 νύχιος
νύχιος, att. auch 2 Endgn, näch il i ch, bei nacht geschehend od. thuend; Hes. O. 521 Theog. 991; ὁ πρῶτος νύχιος ἄγγελος πυρός, Aesch. Ag. 574, der auch den Hermes χϑόνιος καὶ νύχιος nennt, Ch. 717; νυχίων ἐπιφϑεγμάτων ἐπίσκοπε heißt Bacchus als Aufseher der nächtlichen Feier, Soph. Ant. 1133; ἀνὴρ δ' ἀνόμματος ἐκτέταται νύχιος, in der Nacht, im Schlafe, Phil. 846; oft bei Eur., wie νύχιοι ὄνειροι, I. T. 1277; auch γόοι, El. 142; sp. D., νύχια ϑύεα, Ap. Rh. 4, 664; auch übertr., μοῖρα νύχιος, das finstere Todesgeschick, Machon bei Ath. VIII, 341.
-
11 κρουματο-ποιός
κρουματο-ποιός, ein Tonkünstler, Machon bei Ath. VIII, 337 c, von einem Auleten.
-
12 κατα-λιμπάνω
κατα-λιμπάνω, = καταλείπω; Antiphan. bei Ath. XV, 690 a u. Machon ib. VIII, 341 c; Plat. Ep. IX, 358 a u. sonst.
-
13 καίριμος
-
14 εὐ-ημερέω
εὐ-ημερέω, heiter, ruhig, still sein, vom Wetter, u. übertr., ταῖσι Θήβαις εἰ τὰ νῦν εὐημερεῖ καλῶς τὸ πρὸς σέ Soph. O. C. 622, wenn Theben jetzt in Ruhe lebt mit dir; heiter, lustig sein, σκώπτοντος αὐτὸν τοῦ Φιλίππου καὶ εὐημεροῠντος Ath. VI, 248 d. – Gew. einen guten, glücklichen Tag haben, übh. glücklich sein, sich wohl befinden; Soph. El. 643 εὐημεροῦσαν wird ἑκάστῃ ἡμέρᾳ εὖ διάγουσαν erkl.; poet. bei D. Sic. 12, 14; τὸ εὐημεροῠν τῆς πόλεως Arist. pol. 5, 8; oft von Thieren, sich wohl befinden, im Ggstz von κακῶς ἔχειν, H. A. 6, 19. 8, 12; vom Siege, D. Sic. 13, 16, wie Aesch. τὴν ἐκκλησίαν εὐημερήσας ῳχόμην φέρων 2, 63; ähnl. von Dichtern u. Schauspielern, mit einem Stücke Glück haben, siegen, ἀγών, ἐν ᾡ τοὺς Ἐπιγόνους εὐημερήκει Ath. XIII, 584 d, vgl. Machon ib. 577 d; ἐν ἅπασιν Philem. Ath. VII, 288 d (V. 3); ϑέατρον ἀκροάματος εὐημεροῠντος παρελϑεῖν Plut. de curios. 13.
-
15 δυς-πεψία
-
16 βοῦς
βοῦς, gen. βοός, nach B. A. 84 u. 1196 bei Aesch. und Soph. auch βοῠ; acc. βο ῠν, seltener βόα, Phil. Th. (IX. 255); dor. βῶς, βῶν; plur. βόες, selten βοῠς; βοῶν, zsgz. βῶν, Hes. Th. 983; βουσί, p. βόεσσι, auch βοσί, Antiphil. 30 (VII, 622), dor. βωσί; acc. βοῠς, dor. βῶς; Hom. βοῠς, βοός, βοῠν, βῶν Iliad. 7, 238; βόε Iliad. 13, 703 Odyss. 13, 32; βόες, βοῶν, βόεσσι (ν), βουσί (ν), βόας, βοῠς; – ὁ, ἡ; – 1) Stier, Kuh, übh. Rind, gew. wenn das Geschlecht nicht besonders bezeichnet werden soll, fem., bes. auch collectiv. ἡ βοῠς. Th. Mag.; im plur. aber auch masc.: das Geschlecht ausdrücklich bezeichnet Hom. βοῠν ἄρσενα Iliad. 7, 314 Odyss. 19, 420, βόας ἄρσενας Iliad. 20, 495, ταύροιο βοός Iliad. 17, 389. – 2) ἡ βοῠς, der rindslederne S child; Hom. Iliad. 7, 238 οἶδ' ἐπὶ δεξιά, οἶδ' ἐπ' ἀριστερὰ νωμῆσαι βῶν ἀζαλέην, τό μοί ἐστι ταλαύρινον πολεμίζειν, τό statt ἥ; Scholl. Aristonic. vs. 239 ἡ διπλῆ, ὅτι τὴν ἀσπίδα ξηρὰν λέγει βῶν διὰ τὸ ἐκ βοείων εἶναιδερμάτων· καὶ ὅτι προτάξας ϑηλυκὸν οὐδέτερον ἐπήνεγκεν, τό μοί ἐστι, πρὸς τὸ σημαινόμενον, ὡς »νεφέλη δέ μιν, τὸ μὲν οὔποτε ( Odyss. 12, 74)«. τὸ δὲ ταλαύρινον παρῆκται, εὔτολμον· οὐ γὰρ ἡ ῥινὸς ἔγκειται, ὡς ᾠήϑησάν τινες; Scholl. Didym. βῶν: οὕτως αἱ Ἀριστάρχου βῶν σὺν τῷ ν. ἡ Ἀριστοφάνους βοῠν. τινὲς δὲ ἔξω τοῠ ν βῶ, καὶ μήποτε πιϑανῶς, ἀντὶ τοῠ βόα; dies Letzte ist Aristarchs Urtheil, nicht das des Didymus; Aristarch war also geneigt, die Form βῶ, contrahirt aus βόα, für die beste zu halten; Scholl. V αἱ Ἀριστάρχου βῶν, ἡ Ἀριστοφάνους βοῦν, ἡ Ἡρωδιανοῠ βῶ, ὡς Βορέαο »Βορέω ὑπ' ἰωγῇ ( Odyss. 14, 533)«. ἐν τοῖς παλαιοῖς ἐγέγραπτο βον, ὅπερ οὐκ ἐνόησαν οἱ διορϑωταί. Iliad. 12, 105, οἱ δ' ἐπεὶ ἀλλήλους ἄραρον τυκτῇσι βόεσσιν, mit den Schilden; Scholl. Aristonic. σημειοῠνταί τινες, ὅτι βόας τὰς ἀσπίδας εἴρηκεν; 12, 137 οἱ δ' ἰϑὺς πρὸς τεῖχος ἐύδμητον, βόας αὔας ὑψόσ' ἀνασχόμενοι, ἔκιον, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι οὕτως τὰς ἀσπίδας βόας αὔας; 16, 636 ἃς τῶν ὤρνυτο δοῠπος ἀπὸ χϑονὸς εὐρυοδείης χαλκοῦ τε ῥινοῠ τε βοῶν τ' εὐποιητάων; Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι προειπὼν ῥινοῠ τε, ὡς ἕτερόν τι διάφορον συμπλέκει βοῶν τε· καὶ ἤτοι ἐξ ἐπαναλήψεως νοητέον λέγεσϑαι τὸ αὐτό, ὡς »πυκνοὶ καὶ ϑαμέες ( Odyss. 12, 92)« καὶ »πόλεμόν τε μάχην τε ( Iliad. 16, 251)«· ἢ τὸν τέ σύνδεσμον περιττὸν νομιστέον. ἵν' ᾖ ῥινοῠ βοῶν, τουτέστι τῶν ἀσπίδων; Scholl. Didym. ἄμεινον εἶχε, φησὶν ὁ Ἀρίσταρχος, εἰ ἐγέγραπτο βοῶνεὐποιητάων, ἔξω τοῠ τέ συνδέσμου, ἵν' ᾖ ῥινὸς βοῶν; anderes Scholl. Didym. ἐν δέ τισιν εὕρομεν ῥινῶν τε βοῶν τε κατὰ τὸ πληϑυντικόν. Vgl. Apollon. Lex. Homer. p. 52, 2. 26. 53, 25. – Bei Xen. An. 5, 4, 12 ist der Homerische Sprachgebrauch noch weiter fortgebildet, ἔχοντες γέῤῥα πάντες λευκῶν βοῶν δασέα; von Schuhzeug ist die Rede An. 4, 5, 14 καὶ γὰρ ἦσαν, ἐπειδὴ ἀπέλιπε τὰ ἀρχαῖα ὑποδήματα, καρβάτιναι αὐτοῖς πεποιημέναι ἐκ τῶν νεοδάρτων βοῶν; also βοῠς geradezu = Rindshaut. – 3) übertr., von einem dummen Menschen, Machon bei Ath. VIII, 349 c. Bei Aesch. Ag. 1117 ἡ βοῦς für »Weib«; vgl. Pind. P. 4, 142. – 4) ein Seefisch, Arist. H. A. 5, 4. 6, 2. – 5) die Näthe im Kleide, Poll. 7, 65. – Sprichwörtlich, βοῦς ἐπὶ γλώττῃ, von denen, welchen die Zunge durch Geld (in alten Zeiten mit dem Gepräge eines Stieres, Plut. Thes. 25) gebunden, die bestochen sind, übh. die zu schweigen genöthigt sind, vgl. βαίνω, Theogn. 793; Aesch. Ag. 36.
-
17 λιθιάω
-
18 ἀπο-τηγανίζω
ἀπο-τηγανίζω, auf dem Rost braten, ὥσπερ μαινί. δας, τὸ λῄδιον Machon. bei Ath. XIII, 582 e; Geröstetes essen, ἀπὸ τοῦ τηγάνου ἐσϑίειν Phryn. com. bei Ath. VI, 229 a. Vgl. ἀποταγηνίζω.
-
19 ἀπο-ψοφέω
-
20 ἀν-οικο-νόμητος
ἀν-οικο-νόμητος, 1) nicht gut angeordnet und eingerichtet, Longin. sublim. 33; Quintil. 8, 3; Machon. bei Ath. VIII, 341 b, vom Bestellen des Hauses vor dem Tode. – 2) schlecht haushaltend, verschwenderisch, Plut. curios. 5.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
mâchon — [ maʃɔ̃ ] n. m. • 1958; de mâcher ♦ Région. À Lyon, Restaurant où l on sert un repas léger; ce repas. ● mâchon nom masculin À Lyon, restaurant où l on sert un repas léger ; ce repas lui même. ● mâchon (homonymes) nom masculin mâchons forme… … Encyclopédie Universelle
Machón — (aum. de «macho2») 1 m. Constr. Pilar adosado a una pared o embutido completamente en ella, que sirve para soportar algo, por ejemplo el arranque de un arco, o para reforzar la pared. ⇒ Estantal, estribo, fenecí. ➢ Encajonar. 2 *Madero del marco… … Enciclopedia Universal
machón — sustantivo masculino 1. Área: arqueología Pilar adosado o incrustado en una pared reforzada: Los arcos de la catedral descansan en columnas que descargan en machones octogonales … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
machón — (Aum. de macho1). 1. m. Arq. Pilar de fábrica. 2. Carp. Madero de escuadría de cinco metros de largo … Diccionario de la lengua española
Machón — Se llama machón al pilar de piedra, de sillería o de ladrillo que se labra a trechos en las paredes de mampostería para fortificarlas. Se distinguen los siguientes tipos de machón: Machón de mayor y menor. Se llama así al machón de ladrillo que… … Wikipedia Español
Machon — For information about the program in Israel, see Machon L Madrichei Chutz La Aretz : For information about the Jewish High school see Machon AcademyMachon (fl. 3rd century BC) was a playwright of the New Comedy.He was born in Corinth or Sicyon,… … Wikipedia
machón — {{#}}{{LM M24359}}{{〓}} {{SynM24960}} {{[}}machón{{]}} ‹ma·chón› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{♂}}En construcción,{{♀}} pilar que sostiene un techo o un arco o que se pega o se incrusta en una pared para reforzarla: • Los machones colocados en los ángulos… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
Machon — Recorded in several spellings including Machan, Machans, Machon, Machun, and the unusual McHan, this appears to be a Scottish name but in fact is almost certainly Norman French. It is first recorded in England after the 1066 Norman Conquest, and… … Surnames reference
Machon Shlomo — is an Orthodox yeshiva for men located in Har Nof, Jerusalem, Israel. Its faculty and student body are mostly American, Classes are taught in English. Students usually come from the United States, Canada, Australia, Russia, and South Africa. Most … Wikipedia
Machon Chana — is a private religious school for Jewish women in the Crown Heights neighborhood of Brooklyn, New York [ [http://www.machonchana.org/mcYeshiva/About/about.html Machon Chana Women s Institute] ] affiliated with the Chabad Hasidic movement. The… … Wikipedia
Machon L'Madrichei Chutz La'Aretz — (Institute for Youth Leaders from Abroad) is a young leadership program in Israel for high school graduates from all over the world. [http://www.makomisrael.org/JewishAgency/English/Jewish+Education/About us/News/13062007.ht] The Machon was… … Wikipedia